31-01-2016 ODNÓW SIEBIE W WEEKEND ~ Detoks - lekko i przyjemnie ~ Zapraszamy 19-21.02.2016 więcej >> |
Masyw Ślęży jest jednym z najistotniejszych elementów pradziejów Dolnego Śląska. Ślady najdawniejszego osadnictwa na tych terenach sięgają okresu dolnego paleolitu i mezolitu, czyli ok. 12 - 10 tys. lat p.n.e.
Wznosząca się nad okolica góra Ślęża położona jest ok. 30 km. na południowy zachód od Wrocławia, na Równinie Ślężańskiej. Ma 718 m wysokości.
Od Ślęży wywodzi się nazwa zamieszkującej tu przed powstaniem państwa polskiego ludności plemienia Ślężan.
W obrębie Ślężańskiego Parku Krajobrazowego, poza terenami cennymi przyrodniczo (pięć rezerwatów przyrody) znalazły się także miejscowości o długiej historii z cennymi budowlami sakralnymi, pałacami i parkami. Można tu spotkać kapliczki, pogańskie kamienne rzeźby czy średniowieczne krzyże pokutne.
Tutejsza roślinność i świat zwierzęcy, mimo wielowiekowej obecności człowieka zachowały swą pierwotną wartość. W 1988r. utworzono Ślężański Park Krajobrazowy, dzięki czemu przetrwały rodzime fragmenty lasu, łąki górskie, rzadkie gatunki roślin i zwierząt. Ważnym elementem parku jest krystalicznie czysta woda, po którą przyjeżdża wielu mieszkańców z różnych stron Dolnego Śląska.
Najstarsze ślady pobytu na Ślęży człowieka sięgają młodszej epoki kamienia, czyli 4500 - 1900 lat p.n.e. Do dziś na górze znajdują się pozostałości zespołów kamiennych rzeźb kultowych i kręgów.
Powstanie silnego ośrodka kulturowego wiąże się z działalnością ludności kultury łużyckiej, epoki brązu (1200 - 400 p.n.e.). Badania wskazują, że czczono tu bóstwo słoneczne. Figura niedźwiedzia pochodzi z III - II w. p.n.e. Zdaniem niektórych naukowców jest wykonana przed Celtów. Podobne rzeźby występują powszechnie w kręgu iberoceltyckim w Hiszpanii.
W pierwszej połowie XII w. Piotr Włostowic, umieścił na Ślęży zakon kanoników regularnych (Augustianów), celem przyćmienia ciągle tlącego się kultu pogańskiego. Szybko jednak kanonicy przenieśli się do Sobótki Górki, a później do Wrocławia na Piasek. U podnóża góry nadal jednak kwitło życie.
Ślęża powstała w wyniku chemicznego wietrzenia skał, które miało miejsce głęboko pod powierzchnią. W ten sposób utworzyły się właściwe góry, przykryte w niektórych miejscach grubą warstwą zwietrzeliny, która w wyniku ruchów górotwórczych i działania warunków atmosferycznych była powoli usuwana. Oglądana z oddalenia, czasami przypomina swym kształtem wulkan, ale nim nie jest. Jedynie sąsiednie wzgórza: Wieżycę, Gozdnicę i Stolną można łączyć z działalnością wulkanów, bowiem zbudowane są częściowo ze skał wulkanicznych. Przy czym trzeba tutaj pamiętać, że ich wypłynięcie miało miejsce głęboko pod wodą, a nie na powierzchni.
W okresie plejstocenu Ślęża objęta została zlodowaceniem. Gruba warstwa lodu otaczała ją zewsząd, a sam wierzchołek wystawał ponad lądolód zaledwie niecałe 100 metrów (taką formację nazywamy nunatakiem). W tym czasie surowe warunki klimatyczne spowodowały szybką erozję odsłoniętego fragmentu góry i wtedy powstały charakterystyczne gołoborza, występujące pod szczytem.
Budowa geologiczna Masywu Ślęży i otaczających go wzgórz jest jedną z najciekawszych w Sudetach. Występuje tutaj wielka różnorodność budujących je skał, począwszy od najstarszego serpentynitu, poprzez gabro, a na amfibolitach i granitach skończywszy. I nie jest to pełna lista, bowiem oprócz tego występują liczne wtrącenia takich minerałów jak: chromit, wykorzystywany do wytopu chromu, ceniony w jubilerstwie nefryt, czy magnezyt.