 |
|
31-01-2016 ODNÓW SIEBIE W WEEKEND ~ Detoks - lekko i przyjemnie ~ Zapraszamy 19-21.02.2016 więcej >> |
Największym rezerwatem w masywie (ponad 141 ha) jest obszar obejmujący szczyt Ślęży. Utworzony został w 1954 roku dla ochrony walorów krajobrazowych i licznych zabytków archeologicznych.
Znajdują się tutaj także cenne elementy przyrodnicze, takie jak fragment lasu liściastego na szczycie z dorodnymi okazami buków, jaworów i wiązów, bogate runo leśne z ciekawymi gatunkami roślin (przynęt purpurowy, kopytnik pospolity, marzanka wonna), czy zespół skałek porośniętych porostami i mchami. Obszar rezerwatu jest udostępniony licznymi szlakami schodzącymi sie na szczycie Ślęży.
Na szycie Ślęży możemy podziwiać panoramę okolicy wchodząc na wieżę widokową.
Jednym z najcenniejszych florystycznie obszarów na Dolnym Śląsku jest Łąka Sulistrowicka, położona w Masywie Raduni, na zboczach Dębowego Grzbietu. Jej walory doceniono jeszcze za czasów niemieckich, kiedy to w 1940 roku utworzono na jej terenie obszar chroniony.
Po wojnie w 1958 roku powstał tutaj rezerwat florystyczny "Łąka Sulistrowicka", który zajmuje powierzchnię 26,4 ha. Warunki glebowe i wodne (przepływają tędy dwa strumienie) spowodowały, że na stosunkowo niewielkim obszarze rośnie ponad 230 gatunków roślin, w tym wiele chronionych.
Do najciekawszych należą pełnik europejski, zwany też różą kłodzką, kosaciec syberyjski (irys), gorczyki, mieczyki, turzyce, goździk pyszny i wiele, wiele innych. Wiosną i latem kwitnące rośliny zachwycają kolorami i zapachem unoszącym się ponad łąką w ciepłe dni. Równie ciekawy jest świat zwierząt, zwłaszcza tych najmniejszych, wśród których warto wymienić pająki: tygrzyka paskowanego o charakterystycznym czarno-żółtym odwłoku oraz jadowitego Cheiracanthium elegans o pięknej, zielonej barwie.
Jednym z najlepiej zachowanych grodzisk w rejonie Masywu Ślęży są położone na północ od Będkowic pozostałości dawnego grodu Ślężan, który istniał tu w VIII-IX wieku. Doskonale widoczne w terenie wały wyznaczają granice osady, a poza tym w niedalekiej odległości od niej zachowało się cmentarzysko kurhanowe.
Całość składa się z dwu wspomnianych części oraz osady o charakterze rolniczym. nie otoczonej żadnymi umocnieniami, która przetrwała zresztą najdłużej, bo aż do XIII wieku. Otoczony murem ziemno-drewnianym gródek znacznie wcześniej, o czym mogą świadczyć znalezione podczas badań archeologicznych fragmenty spalonych, drewnianych części wału.
Zrekonstruowane obecnie chaty i brama odzwierciedlają pojęcie o wielkości całego założenia. Na cmentarzysku znajduje sie kilkadziesiąt kurhanów, zrekonstruowanych po prowadzonych tu badaniach, które pozwoliły na odtworzenie przebiegu typowej dla Ślężan ceremonii pogrzebowej. Polegała ona na stworzeniu kamiennej skrzyni, w której składano skremowane szczątki zmarłych,a następnie całość obsypywano ziemią, tworząc w ten sposób kurhan, na którym pionowo stawiano płaski kamień.
Leżąca na północ od Ślęży Wieżyca wznosi się na wysokość 415 m, a jej wierzchołek wieńczy murowana wieża widokowa, zbudowana jako pomnik poświęcony kanclerzowi Bismarckowi. Jej budowa napotykała wiele trudności, głównie finansowych, ale w końcu wspólnym wysiłkiem Ślężańskiego Towarzystwa Górskiego, mieszkańców Sobótki i okolic i wreszcie w głównej mierze Wrocławskiego Zrzeszenia Studentów, 21 czerwca 1907 roku nastąpiło jej uroczyste otwarcie.
Forma pomnika-wieży była typowa dla wielu tego rodzaju pomników, poświęconych kanclerzowi i była wynikiem konkursu, w którym zwyciężył projekt "Zmierzch Bogów" architektka Wilhelma Kreisa. Budowa ma 15 metrów wysokości i na jej wierzchołku znajdowała się misa ogniowa, w której rozpalano ogień (obecnie jej nie ma). Nieco poniżej szczytu zachowały się pozostałości wału kultowego.
Także wierzchołek Raduni objęty jest rezerwatem florystycznym, utworzonym na powierzchni nieco ponad 42 ha. Granicę rezerwatu tworzy poziomica 500 m. Rosną tutaj 193 gatunki roślin na glebach utworzonych z serpentynitów budujących górę.
Warto wspomnieć o paprociach serpentynitowych oraz o roślinności kserotermicznej, wśród której na szczególną uwagę zasługują lilia złotogłów, storczyki oraz wawrzynek wilczełyko.
Skrajem rezerwatu przechodzi niebieski szlak z Przełęczy Tąpadła na Przełęcz Słupicką, oraz ścieżka dydaktyczna z Sulistrowiczek przez Łąkę Sulistrowicką na Przełęcz Tąpadła.
